Kostbaar & betaalbaar

Het mediterrane dieet drukt een holistische benadering van onze levensstijl uit. Het is het eten, de sociale interactie, de juiste oefening en het leven in de open lucht onder de zon. Het wordt beschouwd als een van de gezondste voedingskeuzes op de planeet, en terecht. Duizenden jaren lang hebben bewoners langs de Middellandse Zeekust genoten van heerlijke en ontspannen maaltijden en intense lichamelijke activiteit.

Het belangrijkste kenmerk van het mediterrane dieet is de consumptie van voedingsmiddelen van natuurlijke oorsprong die ervoor zorgen dat we aan al onze essentiële voedingsstoffen voldoen. De voedingsmiddelen die zijn opgenomen in de piramide van het mediterrane dieet maken ons dagelijks dieet voedzaam en evenwichtig. De meeste zijn vers, dat wil zeggen seizoensgebonden. Hun voorbereiding is eenvoudig.

In de piramide vinden we zelden gebakken, verzadigd vet, natrium, snoep en vlees. De belangrijkste voedingsmiddelen die we vinden zijn: groenten, fruit, peulvruchten, volle granen, noten, olijven, olijfolie, kaas, yoghurt, vis, gevogelte, eieren en wijn.

Deze voedingsmiddelen vormen de basis van het dieetplan en bieden duizenden sporenelementen, antioxidanten, vitamines, mineralen en vezels die “samenwerken’ om ons te beschermen tegen chronische ziekten.

Het mediterrane dieet stelt met name voor:

Dagelijks:

• Granen en hun producten (rijst, pasta, brood, enz.). Ze zijn vetarm en leveren energie. Ze helpen bij een goede darmfunctie en verlagen het cholesterolgehalte.
• Groenten en fruit. Ze zijn een goede bron van antioxidanten en veel vitamines. Ze beschermen tegen hart- en vaatziekten en verschillende vormen van kanker.
• Peulvruchten en noten. Ze hebben veel vezels en vitamines. Ze geven energie aan het lichaam.
• Olijfolie. Het is rijk aan antioxidanten en enkelvoudig onverzadigde vetzuren. Het wordt beschouwd als de basis van het mediterrane dieet. Beschermt tegen hart- en vaatziekten, verlaagt “slechte” cholesterolwaarden.
• Zuivelproducten. Het is een uitstekende bron van calcium. Ze helpen de botmassa op een hoog niveau te houden.

Enkele keren per week:

• Vis. Bevat omega-3 vetzuren.
• Gevogelte. Ze voorzien ons van eiwitten met een hoge voedingswaarde en ijzer.
• Eieren. Rijk aan eiwitten, vitamines en mineralen.
• Snoepgoed. Ze voorzien het lichaam van eenvoudige koolhydraten. Ze leveren energie die direct beschikbaar is.

Enkele keren per maand:

• Vlees. Het bevat waardevolle eiwitten, ijzer en vitamines.

Voordelen

Onderzoek blijft bewijzen dat het eten van vezelrijke en gezonde vetten voordelen biedt en ons lichaam beschermt. Volgens metingen worden degenen die een mediterraan dieet volgen, beschermd tegen:

• hartaandoeningen (het bereiken van lagere triglyceriden en bloedsuikerspiegels houdt de bloeddruk op een normaal niveau)
• metabool syndroom
• bepaalde vormen van kanker
• zwaarlijvigheid
• type 2 diabetes
• dementie of Alzheimer

Van de oudheid tot vandaag is olijfolie geliefd en gebruikt als medicijn en als cosmetica. Dokter Dioscuridis, wiens wetenschappelijke bijdrage hem tot de grootste farmacoloog van de oudheid heeft gemaakt, rangschikte hem onder de belangrijkste geneesmiddelen. Het wordt ‘crushers’ of ‘navel’ genoemd, wat ‘olijfolie’ betekent. In de Hippocratic Code vinden we meer dan zestig medicinale toepassingen van olijfolie, met name voor de preventie en behandeling van huidziekten. Artsen en wetenschappers in de oudheid verwijzen er vaak naar vanwege het genezende effect.

Tegenwoordig is olijfolie meer dan ooit “vergoddelijkt”, omdat de gunstige eigenschappen ervan wetenschappelijk zijn onderbouwd na uitgebreid en langdurig onderzoek. Zijn antikankerwerking, zijn bijdrage aan botversterking, bloeddrukregulatie en insulineniveaus zijn nu onbetwist. Vooral extra vierge olijfolie bevat nog een fenolderivaat, olijfolie, die een pijnstiller en ontstekingsremmend effect heeft, analoog aan dat van een bekend medicijn. Recente wetenschappelijke bevindingen geven hoop dat het de ziekte van Alzheimer kan helpen bestrijden.

Bovendien is olijfolie de afgelopen jaren triomfantelijk naar voren gekomen als een belangrijk ingrediënt in veel cosmetica, omdat het unieke hydratatie en effectieve bescherming biedt, zelfs onder extreme omstandigheden. Het heeft antiseptische eigenschappen en kan bij veel toepassingen zeer effectief zijn. Het is een volledig natuurlijk product, hypoallergeen en tegelijkertijd krachtig antioxidant. Bevat de heilzame vitamines A en E. Het helpt de huid te verjongen, vernieuwen en zelfs te regenereren die is beschadigd door zonlicht of luchtvervuiling. De antioxidanten die erin zitten zijn een natuurlijke “anti-aging” antioxidant, zelfs als deze rechtstreeks op het gezicht, lichaam of haar wordt aangebracht, zonder enige behandeling.

De olijfboom is een van de bomen die de mens sinds de oudheid van zijn basisvoedsel heeft voorzien. Zijn geschiedenis, zijn teelt, zijn fruit en zijn sap, olijfolie, zijn nauw verbonden met de volkeren van de Middellandse Zee.

Historici zoeken naar zijn oorsprong in Mesopotamië in het 3e millennium voor Christus, in Syrië en in de langwerpige valleien tussen de oude stad Tyre en de berg Libanon. Andere historici zeggen dat de olijfboom inheems is in het Middellandse-Zeegebied en dat de olijfboom uit het oude Griekenland en Klein-Azië komt. De eerste molen zou in Klazomenes, Ionia zijn gevonden. Andere bronnen merken op dat de vroegste olijfmolen werd gevonden door Deffner op een plateau in Methana (daterend uit ongeveer het 4e millennium voor Christus).

Archeologische vondsten uit de Minoïsche paleizen van Kreta, stenen mortels en persen die worden gebruikt voor de export van olijfolie, getuigen van de meervoudige rol van olijfolie in de cultuur van de Minoïsche periode, culminerend in de periode 2000-1450 voor Christus. Bij archeologische opgravingen in de Cycladen zijn fossiele olijfbladeren gevonden van 50-60.000 jaar oud. Idealogrammen van olijfolie en olijfolie zijn te vinden in de platen van lineaire B in het oude Pylos.

Sinds de prehistorie wordt olijfolie gebruikt om aan verschillende behoeften te voldoen. Tijdens Homerische tijden werd de olie voornamelijk gebruikt voor het oplossen van het lichaam en niet voor voedsel of licht. Dan zien we dat olijfolie wordt gebruikt als voedsel, als medicijn, als cosmetica, als verlichting en als ingrediënt in rituelen van verschillende religies en culturen.

Voor de mediterrane culturen was en is het een heilig symbool. De olijfboom speelt een leidende rol in de mythen van het oude Griekenland, Egypte en Rome. Athene dankt zijn naam aan de godin Athena, die de olijfboom als een geschenk aan de Grieken bracht. Athena’s gave werd door de burgers gekozen als een symbool van vrede en wijsheid. Hij werd begunstigd door het paard van Neptunus, een snel en trots dier, maar werd beschouwd als een symbool van oorlog. De godin Athena plantte de eerste olijfboom op een rotsachtige heuvel in de Akropolis. De olijfboom die daar vandaag groeit, zou afkomstig zijn van de wortels van de oorspronkelijke heilige boom. In oude ceremonies had de olijfboom een ​​speciale plaats. Deze kostbare en geliefde boom wordt nog steeds beschouwd als een goddelijk geschenk, een symbool van vrede, bescherming en vruchtbaarheid. Voor de oude Grieken de olijfboom was ook een symbool van Olympische idealen en Nike. De takken, de “cotinos”, waren kransen om de winnaars van de Olympische Spelen te kronen. Het kostbare sap van zijn fruit, olijfolie, was de prijs voor de winnaars van de beroemde Panatheense Spelen, gemaakt ter ere van de godin Athena. Olijfolie, zoals tarwe en wijn, wordt ook gebruikt in veel orthodox-christelijke ceremonies.

Door de eeuwen heen heeft de olijfboom de beschaving “geschreven” door de gewoonten en gebruiken van de Grieken en volkeren van de Middellandse Zee. De olijfboom domineert het Griekse landschap, verlicht het met zijn karakteristieke zilvergroene kleur en is een bron van inspiratie voor elke vorm van kunst, van de oudheid tot heden.

Zijn takken, zijn bladeren, scènes van zijn fruitpluk, versierde muren van oude paleizen evenals oude amforen en vazen. Ze werden het onderwerp van bekende schilderijen van jongere Griekse en buitenlandse kunstenaars zoals Theophilos, Mitarakis, Van Gongh, Monet, Matisse en anderen. Van Homer tot Palamas, Ritsos en Elytis, oude en moderne Griekse schrijvers en dichters prijzen de olijfboom in hun werken, zoals weinig bomen doen.

‘Vloeibaar goud’, zoals Homer altijd zei, stroomt over van een overvloed aan voedingsstoffen.

Enkelvoudig onverzadigde vetzuren:

Met oliezuur als zijn belangrijkste vertegenwoordiger, is enkelvoudig onverzadigd vet het “goede” vet. Opgenomen in een uitgebalanceerd dieet veroorzaakt niet alleen problemen zoals verzadigde, maar beschermt tegen het ontstaan ​​van verschillende ziekten, zoals hart- en vaatziekten en diabetes, omdat ze LDL (slechte cholesterol) iets verlagen en tegelijkertijd de HDL-waarden verhogen ( “Goede” cholesterol).

Studies uitgevoerd door inwoners van de mediterrane landen in de jaren 1950 en 1960 en tot op de dag van vandaag tonen aan dat de incidentie van ziekten zoals hart- en vaatziekten en bepaalde kankers veel lager was bij de mediterrane volkeren dan bij de Noordse volkeren. Dit komt door het feit dat het mediterrane dieet voornamelijk is gebaseerd op enkelvoudig onverzadigd vet, voornamelijk door olijfolie, terwijl het Noord-Europese dieet voornamelijk is gebaseerd op verzadigd vet. Ook zagen diabetespatiënten een significante verbetering van hun bloedsuikerspiegel na het nuttigen van enkelvoudig onverzadigde, in tegenstelling tot diabetici, die andere vormen van vetzuren consumeerden (verzadigd, meervoudig onverzadigd).

Vitamine E (Tocoferol):

Het menselijk lichaam ontwikkelt vrije radicalen binnen het metabolische proces. Als ze in hoge concentratie worden aangetroffen, kunnen ze chronische ziekten veroorzaken. Vitamine E geeft olijfolie, net als andere natuurlijke antioxidanten, zijn antioxiderende eigenschappen, waardoor de cellen en weefsels van het lichaam worden beschermd tegen de vrije radicalen die hun vernietiging veroorzaken.

Polyfenolen:

Olijfoliepolyfenolen zijn stoffen die bloedlipiden helpen beschermen tegen oxidatieve stress.
Olijfoliefenolen, tyrosol en hydroxytyrosol hebben een breed scala aan bioactieve eigenschappen, waaronder ontstekingsremmende, antioxiderende en vaatverwijdende activiteiten.
Wetenschappelijk bewijs suggereert dat olijfolie, die te wijten is aan de kenmerkende keelverbranding bij het consumeren van extra vierge olijfolie, krachtige ontstekingsremmende werking lijkt te hebben, analoog aan die van het medicijn ibuprofen. Amerikaanse onderzoekers hebben geconcludeerd dat olijfolie in extra vergine olijfolie het risico op de ziekte van Alzheimer kan verminderen.
Eleutropin is een andere fenolische verbinding in olijfolie die antioxiderende activiteit heeft en is te wijten aan zijn antihypertensieve, ontstekingsremmende, antibiotische en spijsverteringseigenschappen.

Extra vergine olijfolie wordt geproduceerd zonder chemische behandeling en behoudt zijn voedingswaarde, waardoor zowel zijn kwalitatieve eigenschappen (zuurgraad minder dan 0,8) als zijn organoleptische eigenschappen (bittere, kruidige smaak en sterk fruitig aroma) worden gewaarborgd. Hij onderscheidt zich zo vanwege zijn suprematie.
Zuurgraad is een van de indicatoren voor de evaluatie en classificatie van een olijfolie en vertegenwoordigt het percentage vrije vetzuren dat erin aanwezig is. Het is een van de belangrijkste criteria voor de kwaliteit van olijfolie. Hoe lager de zuurgraad, hoe beter de olie. Olijfolie met een hoge zuurgraad gaat snel achteruit in kwaliteit en  heeft een “bittere”, onaangename nasmaak.

De verschillende factoren die verantwoordelijk zijn voor de verhoogde zuurgraad zijn:

• De manier waarop het fruit wordt geoogst en opgeslagen, evenals het rijpingsstadium wanneer het wordt geoogst.
• Door het fruit hoog te stapelen en te lang te bewaren voordat je het fijnmaakt.

Door gestandaardiseerde olijfolie te gebruiken, kan de consument zeker zijn van de kwaliteit en veiligheid van het product zoals:

• De productie wordt gecontroleerd, omdat deze moet voldoen aan specifieke kwaliteitsnormen volgens de EU-wetgeving.
• Door een merkproduct te kopen, heeft de consument toegang tot informatie over de persoon die wettelijk verantwoordelijk is voor het gekochte product.
• De consument kan er zeker van zijn dat er geen vervalsing is met andere zaadoliën, water of olijfolie van voorgaande jaren, omdat de identiteit van het product kan worden bepaald via chemische analyse.
• De opslag- en transportcondities van het gekochte product kunnen worden gecontroleerd.
• Alle benodigde informatie over het type olijfolie, de oorsprong en de zuurgraad wordt op de verpakking vermeld, zoals wettelijk vereist, in tegenstelling tot bulkproducten.

Veel olijfolie wordt aangeduid als “koude extractie” of “koude persing”, wat betekent dat het persen en kloppen van het fruit in de molen wordt uitgevoerd bij een temperatuur onder 27 ° C (80 ° F).
Persen en kloppen temperatuur is cruciaal vanwege het effect op de kwaliteit van olijfolie. Hoge temperaturen beschadigen de smaken van olijfolie, evenals veel van zijn voedingsstoffen zoals polyfenolen, antioxidanten en vitamines. Het verhoogt zijn zuurgraad, wat resulteert in olijfolie van mindere kwaliteit. In het bijzonder, wanneer 28 ° C wordt overschreden, wordt de concentratie in polyfenolen verlaagd, omdat deze meer oplosbaar worden in water en samen met het afvalwater van de molen worden afgevoerd.

Door olijfolie met “koude extractie” te gebruiken, zorgen we voor:

• Het behoud van zijn voedingsstoffen
• De lage natuurlijke zuurgraad

Bepaalde olijfolie kan een sterke bittere smaak hebben en een brandend gevoel in de keel veroorzaken. Wat maar weinig mensen weten, is dat dit vaak duidt op een kenmerk van superieure kwaliteit. Volgens laboratoriumonderzoek aan universiteiten over de hele wereld, wordt deze scherpe en bittere smaak veroorzaakt door bepaalde stoffen die “fenolen” worden genoemd, die verband houden met een aantal zeer gunstige eigenschappen in olijfolie.
Fenolen zijn natuurlijke antioxidanten die in grote hoeveelheden in olijfolie worden aangetroffen. Hun bestaan ​​verbetert aanzienlijk de weerstand van olijfolie tegen oxidatie die wordt veroorzaakt door contact met lucht of licht. Daarom garanderen goede opslagomstandigheden een langere levensduur van het product, terwijl ranzigheid wordt voorkomen.
Met andere woorden, wanneer olijfolie een bittere en scherpe smaak heeft, betekent dit dat het is geëxtraheerd uit niet al te rijpe olijven (van groen-geelachtig-paarse kleur), die correct worden geoogst, onmiddellijk geperst bij een maximale temperatuur van 27 ° C en correct opgeslagen.

Dit is olijfolie geproduceerd uit olijfgaarden die zijn geteeld volgens biologische landbouwprincipes.
Biologische landbouw omvat het gebruik van conventionele en milieuvriendelijke middelen voor de preventie van olijfboomziekten, evenals voor bemesting. Specifieke praktijken worden toegepast met betrekking tot de opzet, oriëntatie en snoeien van de boomgaardbomen.
Om het organische profiel van het product te bevestigen, moet het label noodzakelijkerwijs zijn goedkeurings- en certificeringsnummer bevatten dat is afgegeven na officiële inspectie door certificatie-instellingen zoals DIO, BIO HELLAS, enz.

Volgens wetenschappelijke analyse is olijfolie veruit de beste olie om te koken en frituren, omdat het vanwege zijn speciale chemische samenstelling veel gezonder en veel beter bestand is tegen hoge temperaturen dan elke andere soort olie. Plantaardige oliën (zaadoliën) die bij het koken worden gebruikt, zijn het resultaat van persing of extractie uit oliezaden via oplosmiddelen, terwijl olijfolie wordt geëxtraheerd uit olijfvruchten door natuurlijke verwerking bij temperaturen die de eigenschappen ervan niet beschadigen. Met andere woorden, olijfolie is vruchtensap, terwijl zaadolie vet is.
Olijfolie is de veiligste oplossing om te koken en ongetwijfeld om te frituren. De antioxiderende componenten maken het zeer bestand tegen hoge temperaturen, omdat ze voorkomen dat de olie in andere stoffen uiteenvalt die schadelijk zijn voor het menselijk organisme. Bijgevolg behoudt het zijn samenstelling bij hoge temperaturen (200 ° C), terwijl de rest van de zaadoliën wordt ontleed bij 170 ° C. De keuze voor extra vergine olijfolie maakt gezond koken goed. De frituur- of kooktijd (vanaf het moment dat we olijfolie toevoegen) moet kort zijn en de temperatuur mag niet hoger zijn dan 180 ° C. Idealiter zou de olie na het frituren niet opnieuw moeten worden gebruikt.

Dit is olijfolie die industriële verwerking heeft ondergaan, waarbij veel van zijn voedingsstoffen verloren zijn gegaan. Geraffineerde olijfolie is afkomstig van oliën die als oneetbaar kunnen worden beschouwd. Het wordt geproduceerd uit beschadigde olijven of olijven die onder slechte omstandigheden zijn opgeslagen wat betreft temperatuur enz. Na chemische behandeling kan deze olie als eetbaar worden verkocht.
Deze behandeling omvat het gebruik van natriumhydroxide-add-ons (die later worden verwijderd) om de verhoogde concentratie van vrije vetzuren te beperken en andere stoffen worden gebruikt om de kleur van de olie te verbeteren. Het proces omvat ook het verwarmen van de olie tot een hoge temperatuur (28 ° C), in een zuurstofvrije omgeving, zodat geuren kunnen verdampen. Eenmaal geraffineerd, wordt de olie als klaar voor consumptie beschouwd. Als het daarna wordt gemengd met extra vierge olie, staat het eindresultaat bekend als “Coupe Olive Oil”.

Als een natuurlijk product valt olijfolie op door zijn uitzonderlijke smaak, aangename smaak en grote voedings- en biologische waarde. Dankzij die kenmerken is het erin geslaagd om hevige concurrentie te weerstaan ​​met andere plantaardige oliën (zaadoliën) die tegen lagere prijzen worden aangeboden, met name in olijfolieproducerende landen.

Afgezien van concurrentie met zaadolie, heeft de olijfolie echter te maken met georganiseerde vervalsing, voornamelijk in het stadium van distributie. In termen van zijn basiskenmerken lijkt olijfolie op andere plantaardige oliën en daarom kan het worden vervalst zonder dat dit door de consument wordt opgemerkt.

Meer in het bijzonder zijn kleine hoeveelheden olie-onzuiverheden zeer moeilijk te detecteren, zelfs door ervaren wetenschappers die organoleptische testen uitvoeren. De soorten olijfolie die tot nu toe voor vervalsing van olijfolie zijn gebruikt, zijn geraffineerde olijfolie, olijfolie, maïsolie, pindaolie, sesamolie, zonnebloemolie, sojaolie en maanzaadolie.

Bij veel gelegenheden is een ervaren voorproefje in staat om tekenen van vervalsing te vermoeden en om verdere analyse te vragen. Laboratoriumtests kunnen het profiel van een olijfolie duidelijk en nauwkeurig bepalen, door ultraviolette spectrometrie te gebruiken om de brekingsindex, het specifieke gewicht, de jodiumwaarde en bepaalde andere reactieve kleurstoffen enz. Te berekenen.

Olijfolie wordt gekenmerkt door zijn gevoeligheid voornamelijk voor drie factoren: lucht, warmte en licht. Deze factoren zijn verantwoordelijk voor de oxidatie van olijfolie, bekend als ranzig.
Om olijfolie precies te bewaren in de staat waarin we het van de oliemolen verzamelen, moeten we het in de juiste containers bewaren (gemaakt van donker glas, roestvrij staal of gegalvaniseerd), die tot de bovenkant moeten worden gevuld om geen lucht toe te laten De houders moeten op een donkere en koele plaats worden bewaard (tot een temperatuur van 200 ° C).
Wanneer we olijfolie uit een specifieke container beginnen te consumeren, begint het oliepeil te dalen, waardoor er meer en meer zuurstof binnenin komt; als gevolg hiervan verslechtert de olijfolie sneller.

Daarom wordt aanbevolen olijfolie in kleine verpakkingen te kopen en op te slaan om de smaak en de gunstige eigenschappen ervan te behouden.

De bewaartermijn van olijfolie is afhankelijk van het feit of aan de bovenstaande bewaaromstandigheden is voldaan. Ook wordt de olijfolie geproduceerd die tijdens de vroege oogst is geproduceerd, omdat deze langer meegaat vanwege de hoge concentratie aan polyfenolen – de antioxidantstoffen die het een licht bittere scherpe smaak geven.

Wanneer we olijfolie van goede kwaliteit proeven, is het eerste wat we ervaren een aangename smaak en vervolgens een lichte bitterheid en een brandend gevoel in onze keel. Als de olijfolie wordt geproduceerd uit rijpe olijven, is dit brandende gevoel niet zo intens.
Als we ons bewust zijn van al het bovenstaande, kunnen we onmiddellijk het mooie, zacht brandende “kietelen” waarderen dat olijfolie van goede kwaliteit in de mond brengt en het onderscheiden van de scherpe, zure smaak die we krijgen van ranzige olijfolie. Ranzigheid is een indicatie van olijfolie van slechte kwaliteit. Bovendien is een onaangename geur in olijfolie – een muffe geur bijvoorbeeld – het bewijs van olijfolie die in voorgaande jaren is geproduceerd.